تاریخچه آرایش در چین و ژاپن ، تاریخچه آرایش در چین و ژاپن از حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد، چینی‌ها رنگ کردن ناخن‌هایشان با موم عسل، صمغ غربی ، ژلاتین و سفیده تخم مرغ را شروع کردند. رنگ ناخن طبقه اجتماعی فرد را نشان می‌داد: اشرافیان سلسله چو (هزاره اول قبل از میلاد) ناخن‌های قرمز و نقره‌ای داشتند؛ بعدترها رنگ ناخن این اشرافیان به سیاه یا قرمز تغییر پیدا کرد. طبقات پایین‌تر اجازه نداشتند از رنگ‌های روشن روی ناخن‌هایشان استفاده کنند.
در چین، گل نقش مهمی در آراستگی داشت. در افسانه‌ها آمده است که در هفتمین روز اولین ماه قمری، پرنسس شویانگ دختر امپراطور وو از لیو سانگ داشت بعد از گشت و گذار در باغ‌ها زیر لبه بام کاخ هانژانگ و در نزدیکی درختان آلو استراحت می‌کرد. یک شکوفه آلو بر صورت زیبایش افتاد و اثری شکل گل بر پیشانی او به جا گذاشت که زیبایی او را دو چندان کرد. زنان دربار چنان تحت تاثیر قرار گرفتند که آنها نیز به آراستن پیشانی خودشان با طرح یک شکوفه ظریف آلو پرداختند. این داستان، ریشه افسانه‌ای مُد شکوفه‌ای یا میهوا ژوانگ (به معنای آرایش شکوفه آلو) نیز به شمار می‌رود که در زمان سلسله‌های جنوبی (۴۲۰-۵۸۹) آغازشد و سپس بین زنان سلسله‌های تانگ و سانگ محبوب گشت.
مغولستان
زنان خانواده‌های اشرافی نقاطی در وسط گونه، درست زیر چشمانشان را قرمز رنگ می‌کردند. اما علت این کار نامعلوم است.
ژاپن
یک مایکو با آرایش کامل در محله جیون کیوتو ، ژاپن. مدل رژ لب او نشان می‌دهد که هنوز تازه کار است.
در ژاپن، گیشاها رژ لبی می‌زدند که از گلبرگ‌های له‌شده گلرنگ ساخته شده بود. علاوه بر لب‌ها، از این رژ برای رنگ کردن ابروها و گوشه‌های چشم نیز استفاده می‌شد. گیشاها از چوب‌هایی از موم بینتسوکه که نوع نرم‌تری از موم موی کشتی‌گیران سومو بود، به عنوان پایه آرایش خود استفاده می‌کردند. پودر برنج برای رنگ کردن صورت و پشت به کار می‌رفت و با سرخاب نیز دور حدقه چشم را رنگ کرده و بینی را مشخص می‌کردند. در اریکی ، جشنی که در آن مایکو (گیشای نوآموز) فارغ‌التحصیل شده و مستقل می‌گشت، از اوهاگورو (رنگ سیاه) برای رنگ کردن دندان‌ها استفاده می‌شد. گیشاها بعضا فضولات پرنده‌ها را برای ایجاد رنگ‌های روشن‌تر به کار می‌بردند.
