تاریخچه آرایش ،مصر باستان، قدمتی حداقل ۶۰۰۰ ساله دارد و تقریبا در تمام جوامع موجود روی زمین وجود داشته است. برخی اعتقاد دارند که هنر آرایش بدن از اولین شکل‌های آداب و رسوم در فرهنگ انسانی بوده است، و موجودیت آن به بیش از ۱۰۰ هزار سال قبل در عصر سنگ میانی در آفریقا برمی‌گردد. گواه این ادعا رنگدانه‌های معدنی قرمز مورد استفاده در آن زمان (اخرای قرمز) است؛ از جمله مداد رنگی‌هایی که به زمان ظهور هوموساپینس در آفریقا نسبت داده می‌شوند.
شواهد باستان شناسی برای لوازم آرایشی به یقین به یونان و مصر باستان بازمی‌گردد. بنا به یک منبع، از جمله پیشرفت‌های بزرگ اولیه در این موضوع، استفاده از روغن کرچک به عنوان بالم محافظ در مصر باستان و همچنین کرم‌های پوست ساخته شده از موم، روغن زیتون و گلابی است که رومیان توصیفش را کرده‌اند. یونانیان باستان نیز از لوازم آرایشی استفاده می‌کردند. در عهد عتیق حدود ۸۴۰ قبل از میلاد به لوازم آرایشی اشاره شده است؛ در بخش ۲ پاداشاهان ۹:۳۰، ایزابل مژه‌هایش را رنگ می‌کند. در کتاب استر نیز اعمال زیبایی مختلفی توصیف شده اند. لوازم آرایشی در رم باستان نیز مورد استفاده بودند؛ البته بخش بزرگی از ادبیات رومی نشان می‌دهد که با استفاده از لوازم آرایشی مخالفت‌هایی وجود داشته است. در رم باستان، برخی زنان با فرمول‌های مبتنی بر سرب، لوازم آرایشی برای سفید کردن صورت اختراع کرده بودند و از سرمه نیز برای کشیدن خط چشم استفاده می‌کرده‌اند.
مصر
در مورد استفاده از لوازم آرایشی در مصر باستان، اسناد زیادی وجود دارد. ریشه‌ی استفاده از سرمه و پشه‌های بال‌توری به آفریقای شمالی برمی‌گردد. مرهم‌هایی برای از بین بردن چین و چروک وجود داشت که از موادی چون صمغ کندر و گزروغن تازه تشکیل شده بودند. برای درمان زخم‌ها و سوختگی‌ها، مرهم خاصی از اخرای قرمز، سرمه و شربت انجیر مصری ساخته می‌شد. روش دیگر، ضمادی بود که از ریشه خرنوب و عسل به دست می‌آمد، یا مرهمی که از علف هفت‌بند و ریشه پودرشده درمنه ساخته شده بود. برای بهبود بوی دهان، آفریقایی‌های باستان گیاهان مختلفی چون ریشه شیرین‌بیان یا ضمغ کندر را می‌جویدند که امروزه نیز از آنها استفاده می‌شود. شیشه‌هایی از چیزی شبیه لوسیون مو پیدا شده که داخل آن مخلوطی از موم عسل و رزین وجود داشته است. این مخلوط‌ها برای درمان مشکلاتی چون کچلی و سفیدی مو نیز کاربرد داشتند. مصریان باستان این مواد را به مومیایی‌هایشان هم می‌زدند، چرا که اعتقاد داشتند این کار باعث می‌شود در دنیای زندگی پس از مرگ، کسی نتواند در مقابل زیبایی آنها مقاومت کند.
